Εσείς!!!

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Μήπως Πρωτοχρονιά;

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο! Δεν ξέρω πόσες φορές άκουσα ή διάβασα αυτή τη φράση σήμερα. Στο τηλέφωνο, σε sms, σε email, πρόσωπο με πρόσωπο... Δεν είναι όμως μια απλή φράση, ευχή είναι οπότε όσες περισσότερες φορές γίνω αποδέκτης της τόσο καλύτερα!
Κάθε πρωτομηνιά αλλάζουμε τις ευχές μας, τις κάνουμε χαιρετισμό και ελπίζουμε για το καλύτερο. Ειδικά όμως στην αλλαγή των εποχών, στην πρώτη μέρα της καθεμιάς από αυτές η ευχή διευρύνεται, πιάνει τρεις ολόκληρους μήνες...
Και κάθε φορά, η νέα αυτή αρχή σηματοδοτεί την ανάγκη για αλλαγή. Την ανάγκη για νέα ξεκινήματα και νέους στόχους, για αλλαγές και τακτοποιήσεις. Τους μεγαλύτερους στόχους συνήθως τους κρατάμε για την Πρωτοχρονιά, εκεί που αλλαγή είναι πιο μεγάλη και πιο σπουδαία. Αλλά εκεί που είναι ημερολογιακά χωμένη η Πρωτοχρονιά, από γιορτές ερχόμαστε και σε γιορτές πηγαίνουμε. Και εκτός από την ημερομηνία (που σημειωτέων σε μένα παίρνει λίγες μέρες παραπάνω να συνηθίσω να γράφω σωστά) δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι άμεσα. Ενώ τώρα, το Σεπτέμβρη εννοώ, είναι διαφορετικά. Είναι πραγματική αρχή. Τελειώνουν οι διακοπές και επιστρέφουμε στις δουλειές μας, στην καθημερινότητά μας. Σεπτέμβρη αρχίζει το Ακαδημαϊκό έτος, Σεπτέμβρη ανοίγουν τα σχολεία, Σεπτέμβρη τοποθετείται και η αρχή της Ινδίκτου.
Μήπως τώρα είναι η Πρωτοχρονιά; Μήπως να μην αναβάλλω το μεγάλο στόχο για ένα τετράμηνο; Αυτό θα κάνω, θα βάλω σήμερα την Πρωτοχρονιά μου! Θα υποδεχτώ αυτό το Σεπτέμβρη σαν τον πρώτο μήνα της καινούργιας μου ζωής. Θα κάνω και αλλαγές, μου το υπόσχομαι. Ίσως όχι σπουδαίες και μεγάλες γιατί μ΄αρέσει αυτό που ζω αλλά μικρές και ασήμαντες (πείτε μου ότι δεν είναι μείζονος σημασίας να κοιμάμαι μερικά βράδια με το μακιγιάζ και δεν θα ξυπνήσω μια μέρα σταφιδιασμενη γριά).
Καλό μήνα λοιπόν, καλό φθινόπωρο και καλή χρονιά! Εύχομαι όλοι να κάνουμε τις ανακατατάξεις μας, να καλωσορίσουμε τις αλλαγές που οι ίδιοι θα ορίσουμε και να θέσουμε τους πιο ουσιαστικούς για μας στόχους που θα έχουμε ήδη πετύχει ως τον επόμενο Σεπτέμβρη!

ΥΓ1: Όμορφη λέξη το φθινόπωρο, εύηχη. Αλλά αν σκεφτείς την ετυμολογία της νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι αυτή η ιδιαίτερη εποχή αδικείται. Ορίζεται ως εκείνη κατά την οποία φθίνουν οι οπώρες. Γιατί να την ορίσουμε με βάση αυτά που φθίνουν και όχι αυτά που ξεκινούν; Όχι, δεν θα μετονομάσω το φθινόπωρο, αρκετά αιρετική ακούγομαι απόψε, απλά θα προσμένω τον ήχο των βημάτων πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα και τα πρωτοβρόχια για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, να ξεπλυθούν οι δρόμοι και να ΄ρθει κάθαρση και στις ψυχές ακόμα... Τελικά τ΄αγαπάω το φθινόπωρο!!

ΥΓ2: Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...



ΥΓ3: Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω
αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοιχτός
κι αν καταφέρω και τον πάγο σου τον λιώσω
κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως...

10 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Καλο μηνα λοιπον και απο μενα και κυριως καλο φθινοπωρο.
Η αγαπημενη μου εποχη οπως και ο χειμωνας.
Kαλως σε βρισκω

Lucretia είπε...

Καλημέρα,καλώς ήρθα.Εμένα το Φθινόπωρο με μελαγχολεί γιατί μπαίνω πάλι στη ρουτίνα της καθημερινότητας.Και όσο σκέφτομαι το προγραμμά μου φέτος απογοητεύομαι.

skalistiri είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΤΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ!
ΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ,ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΠΛΕΟΝ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ.
ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΤΕΣ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΣΟ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΜΑΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ,ΦΥΣΙΚΟ ,Ή ΜΗ..
ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΑΥΤΗ Η ΕΠΟΧΗ,ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ..
ΗΔΗ,ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΑΡΧΙΣΑΝ ΑΠΟ ΕΧΘΕΣ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ..

Τρελός του Χωριού είπε...

Φθινόπωρο . Φθίνουν οι πόροι . Μειώνονται τα αποθέματά μας . Των συναισθημάτων μας τών αναμνήσεων ,του φωτός μας. Ετσι ερχεται πάντα ο χειμώνας των αισθήσεών μας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Στα δικά μου μαθητικά χρόνια ο Σεπτέμβρης ήταν πάντα μια όμορφη αρχή.Δεν είχα αδέλφια έτσι ήξερα οτι στο σχολείο θα έβρισκα τις φίλες μου.Ο καιρός ήταν διαφορετικός τότε και η μητέρα μου με αγόραζε μαζί με τη δερμάτινη ( τότε) τσάντα και τη ξύλινη κασετίνα , τη νέα μου ποδιά και τη καμπαρντίνα , το αδιάβροχο με τη κουκούλα ..Η πρώτη έκθεση ;..Τα πρωτοβρόχια ..πάντα...Ευχαριστώ που μαζί με το αλφαβητάρι που το αναγνώρισα και με συγκίνησε μου θύμησες παλιές όμορφες στιγμές!

Fidget Rainbowweb είπε...

Καλώς όρισες Μαρία! Όμορφες οι εποχές που αγαπάς, ίσως λιγάκι πιο εσωστρεφείς, μας σπρώχνουν σε αναζητήσεις μέσα μας, αλλά αυτά τα γνωστά ή άγνωστα μονοπάτια μέσα μας κρύβουν ενδιαφέρουσες διαδρομές. Ενδιαφέρουσες διαδρομές, σαν κι αυτές που χαράσσονται από τα δικά σου ποιητικά μονοπάτια, στο φιλόξενο blog σου!
Και πάλι καλώς όρισες!

Fidget Rainbowweb είπε...

Συννεφάκι σε καταλαβαίνω, σίγουρα έχεις πολύ δουλειά τώρα που φθινοπωριάζει...
Να ρίχνεις βροχούλα και να ποτίζεις τη γη.
Να ρίχνεις βροχούλα και ξεπλένεις τους δρόμους.
Να ρίχνεις βροχούλα και να ξεπλένεις τη λύπη.
Μην απογοητεύεσαι, το θέλουμε το νερό που κουβαλάς, το χρειαζόμαστε!

Fidget Rainbowweb είπε...

Σκαλιστίρι όπως τα λες είναι! Χαίρομαι που άρχισαν ήδη οι θετικές αλλαγές για σένα. Εύχομαι ανάλογη συνέχεια, την οποία θεωρώ δεδομένη. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο εργαλείο για να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για καλλιέργεια. Αναμοχλεύει το χώμα, φέρνοντας στην επιφάνεια το πιο φρέσκο, το αερίζει και δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των φυτών.Και δίνει ώθηση στις καλές αλλαγές...

Fidget Rainbowweb είπε...

Τρελέ τα λες πολύ γνωστικά! Λιγάκι απαισιόδοξα όμως... ή κάνω λάθος; Γιατί να μην πέφτουν οι λύπες μαζί με τα φύλλα; Και γιατί να μην ξεπλένει η βροχή τις στεναχώριες; Γιατί να μην παίρνει το δάκρυ ο αέρας;
Ίσως είναι η αγάπη για τον ήλιο, αυτή που σ΄έκανε να μην θες τις μάσκες σου πια που σε κάνει να τα λες αυτά... Πώς να πω πως έχεις άδικο... Πάντως έχει και το φθινόπωρο, όπως και ο χειμώνας τις λιακάδες τους!

Fidget Rainbowweb είπε...

Αχτίδα πολύ όμορφα αυτά που περιγράφεις... και με μια γλυκιά νοσταλγία. Διαβάζω τα 56 που πέρασαν, γεμάτα απ΄ ότι φαίνεται, και βλέπω ότι διαμορφώνουν ένα ενδιαφέρον και γεμάτο παρόν και σίγουρα ένα ανάλογο μέλλον! Εγώ σ΄ευχαριστώ!