Εσείς!!!

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΤΙΚΌ ΕΡΩΤΗΜΑ



>
Ένα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο.
>
> ΕΡΩΤΗΜΑ: Γιατί διέσχισε το δρόμο;
>

> ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
>

>
ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.
>

>
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.
>

>
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε
>

>
ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα -όποια κι αν είναι αυτά.
>

>
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ηταν ιστορικά αναπόφευκτο.
>

>
ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.
>

>
ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη.
>

>
ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.
>

>
ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν.
>

> ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.
>
> ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2.011 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.
>
> ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.
>
> ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...
>
> ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε κοτόπουλο. Να νοιώθει ότι έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων της δεξιάς!
>
> ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος! Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!
>
> ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα κοτόπουλα στους δρόμους.
>
> ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;
>
>
ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.
>

> ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν..Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.
>
>
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : Πιάσ'το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Οι κάλτσες χάνονται. Όπως επίσης και οι άνθρωποι από τη ζωή σου και πολλά άλλα. Και που πάνε;

Η ΜΙΑ ΜΟΥ Η ΚΑΛΤΣΑ Η ΚΟΚΚΙΝΗ, η αγαπημένη μου με τα μαύρα πατουσάκια γάτας εξαφανίστηκε. Έβγαλα τα ρούχα από το ωραίο μου πλυντήριο και δεν τη βρίσκω πουθενά. Τι θα την κάνω τώρα τη μία που απέμεινε μονάχη μου λες;

ΚΑΙ ΠΡΟΧΘΕΣ όπως σήκωσα το κεφάλι για να κοιτάξω ουρανό ένα κόκκινο μπαλόνι από ήλιο με κοίταζε από ψηλά ώσπου χάθηκε από τα μάτια μου.

ΚΑΙ Η ΓΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ έφυγε εδώ και μέρες και δεν ξαναγύρισε. Αυτή θα γυρίσει. Μάλλον.

ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΚΡΥΦΤΟ; Όταν κλείνω τα μάτια δε σε βλέπω, χάνεσαι. Όταν τα ξανανοίγω είσαι πάλι εκεί και ξεκαρδίζομαι. Τα ξανακλείνω. Τα ξανανοίγω. Που πήγες;

ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΚΑΛΤΣΕΣ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ; Τα μπαλόνια από ήλιο; Οι γάτες και οι σκύλοι; Ο ήλιος όταν δύει και τα σύννεφα όταν ταξιδεύουν;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ, λένε όλοι. Τους κουβαλάς μέσα σου. Τι φριχτό κι απαίσιο ψέμα είναι αυτό. Αυτό δεν το χωράει το μυαλό μου και είναι μια μικρή σκέψη. Πως θα χωρέσει μία ντουζίνα ανθρώπους και βάλε. Που θα τους χωρέσω όλους αυτούς; Δε χωράνε, καταλαβαίνεις; Και ούτε μπορώ να σηκώσω όλο αυτό το βάρος…

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΦΤΑΙΝΕ. Και οι ταινίες που εμμονικά ξαναβλέπουμε. Και οι μουσικές που ακούμε. Αυτά φταίνε που νομίζουμε ότι δε χάνονται άλλα θα τους ξαναβρούμε μετά από 100 χρόνια σαν άλλοι Μπόρχες, ή Κισλόφσκι. Οι άνθρωποι χάνονται κι ας μένουν ένα στενό παρακάτω. Κι ας πέρασες χρόνια μαζί τους. Κι ας μοιράστηκες μια φέτα καρπούζι σε μια παραλία, μια κουβέρτα στον καναπέ βλέποντας DVD, μία ολόκληρη νύχτα στο τηλέφωνο να αναλύεις γκομενικά, υπαρξιακά ή απλώς σιωπή κι ανάσες. Οι άνθρωποι εξαφανίζονται γιατί θυμώνουν, βαριούνται, αλλάζουν και συ παραμένεις πεισματικά ο ίδιος, γνωρίζουν άλλους ανθρώπους και προχωρούν. Ξεχνούν και αυτό είναι ανακουφιστικό. Και εγώ το ίδιο κάνω. Καμιά φορά θυμάμαι όμως, αναρωτιέμαι και έχω τόσες απορίες…

ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΝΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ; Δε ξέρω να σου πω. Την κόκκινη κάλτσα μου θα την φυλάξω στο βάθος του συρταριού. Μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί και η άλλη και να έχει να πει ιστορίες για χρώματα, νούμερα, σχέδια και πόδια που περπάτησαν πολύ και ξαναγύρισαν.

ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ένα καινούργιο ζευγάρι σε χτυπητό πορτοκαλί και θα΄μαι μια χαρά.



Αντιγραμμένο από doctv.gr - ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΤΖΗΜΑΓΙΟΓΛΟΥ, 26.01.2011