Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Τρίτη ηλικία κι εμείς, ή τί είναι αυτό; ή λίγη συντροφιά και μια κουβέντα...
Καλημέρα και καλό μήνα!
Πρώτη του Οκτώβρη σήμερα και το ημερολόγιο, κάτω από τις παγκόσμιες ημέρες λέει: "Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας".
Η σχέση μου με τις παγκόσμιες ημέρες είναι κάπως παράξενη, ποτέ δεν τις παραδέχομαι, εννοώ ότι δεν θεωρώ ότι προσφέρουν και πολλά, ευκαιρία για πανηγυράκια και λόγους ξύλινους τις βρίσκω αλλά παρόλα αυτά γίνονται η αφορμή για σκέψεις και αναζητήσεις, μέσα ή έξω από μένα.
Έψαξα τις ανακοινώσεις από χείλη επίσημα και αρμόδια για σήμερα, αλλά τι τα θες, σε τρεις μέρες έχουμε εκλογές, με τους γέρους θα ασχολούμαστε... (έλα βρε, μην είσαι τόσο αυστηρή, και βέβαια θα ασχολούμαστε με όσους από αυτούς μπορούν ακόμη να κάνουν το δρομολόγιο μέχρι την κάλπη, με διπλωμένο στη μέσα μεριά του σακακιού το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο...)
Βρήκα μερικά στοιχεία, που εκθειάζουν τη δράση των σχετικών υπηρεσιών σε ότι αφορά προσπάθειες και παροχές. Δεν αμφισβητώ την αλήθεια τους, ελπίζω να είναι έτσι. Ξέρω όμως πως από πλευράς πολιτείας και υπηρεσιών έχουμε μεγάλο δρόμο να διανύσουμε. Ξέρω όμως επίσης ότι την ουσιαστική διαφορά στην καθημερινότητα των ηλικιωμένων ανθρώπων μπορούμε και χρειάζεται να την κάνουμε όλοι εμείς, εμείς που μας χωρίζουν ακόμη λιγότερα ή περισσότερα χρόνια από την τρίτη ηλικία.
Σίγουρα στο περιβάλλον μας βρίσκονται άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Μπορεί να είναι ο παππούς και η γιαγιά, ο πατέρας και η μητέρα, ένας θείος, ένας γείτονας, η κυρία με το πι που συναντάμε στην εκκλησία ή ο μπάρμπας Σταμάτης που έχουμε καιρό να δούμε στην πλατεία. Άνθρωποι που παρά τα προβλήματά τους αγωνίζονται να κερδίσουν την καθημερινότητα, άνθρωποι που είναι ακόμα αναγκαστικά μαχητές της ζωής και άλλοι που είναι αναγκαστικά απόμαχοι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, άνθρωποι που κοπίασαν και τώρα θα ΄πρεπε να απολαμβάνουν... Δεν είναι πάντα έτσι όμως...
Και πέρα από τα καθαρά πρακτικά ζητήματα που φυσικά είναι πολύ σημαντικά και πρωτεύουσας σημασίας, εξίσου σημαντικά είναι και άλλα, αυτά της καθημερινής επαφής, της επικοινωνίας, του χαδιού και του αγγίγματος... Αυτά που δείχνουν αγάπη και ευγνωμοσύνη, μια κουβέντα, λίγη παρέα, μια βόλτα. Και προπάντων με υπομονή και αγάπη ανεξάντλητη, όπως έτσι γινόταν όταν οι ανήμποροι και εξαρτημένοι ήταν οι σημερινοί δυνατοί και οι δυνατοί του παρελθόντος οι γέροντες του σήμερα.
Πρώτη του Οκτώβρη σήμερα και το ημερολόγιο, κάτω από τις παγκόσμιες ημέρες λέει: "Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας".
Η σχέση μου με τις παγκόσμιες ημέρες είναι κάπως παράξενη, ποτέ δεν τις παραδέχομαι, εννοώ ότι δεν θεωρώ ότι προσφέρουν και πολλά, ευκαιρία για πανηγυράκια και λόγους ξύλινους τις βρίσκω αλλά παρόλα αυτά γίνονται η αφορμή για σκέψεις και αναζητήσεις, μέσα ή έξω από μένα.
Έψαξα τις ανακοινώσεις από χείλη επίσημα και αρμόδια για σήμερα, αλλά τι τα θες, σε τρεις μέρες έχουμε εκλογές, με τους γέρους θα ασχολούμαστε... (έλα βρε, μην είσαι τόσο αυστηρή, και βέβαια θα ασχολούμαστε με όσους από αυτούς μπορούν ακόμη να κάνουν το δρομολόγιο μέχρι την κάλπη, με διπλωμένο στη μέσα μεριά του σακακιού το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο...)
Βρήκα μερικά στοιχεία, που εκθειάζουν τη δράση των σχετικών υπηρεσιών σε ότι αφορά προσπάθειες και παροχές. Δεν αμφισβητώ την αλήθεια τους, ελπίζω να είναι έτσι. Ξέρω όμως πως από πλευράς πολιτείας και υπηρεσιών έχουμε μεγάλο δρόμο να διανύσουμε. Ξέρω όμως επίσης ότι την ουσιαστική διαφορά στην καθημερινότητα των ηλικιωμένων ανθρώπων μπορούμε και χρειάζεται να την κάνουμε όλοι εμείς, εμείς που μας χωρίζουν ακόμη λιγότερα ή περισσότερα χρόνια από την τρίτη ηλικία.
Σίγουρα στο περιβάλλον μας βρίσκονται άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Μπορεί να είναι ο παππούς και η γιαγιά, ο πατέρας και η μητέρα, ένας θείος, ένας γείτονας, η κυρία με το πι που συναντάμε στην εκκλησία ή ο μπάρμπας Σταμάτης που έχουμε καιρό να δούμε στην πλατεία. Άνθρωποι που παρά τα προβλήματά τους αγωνίζονται να κερδίσουν την καθημερινότητα, άνθρωποι που είναι ακόμα αναγκαστικά μαχητές της ζωής και άλλοι που είναι αναγκαστικά απόμαχοι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, άνθρωποι που κοπίασαν και τώρα θα ΄πρεπε να απολαμβάνουν... Δεν είναι πάντα έτσι όμως...
Και πέρα από τα καθαρά πρακτικά ζητήματα που φυσικά είναι πολύ σημαντικά και πρωτεύουσας σημασίας, εξίσου σημαντικά είναι και άλλα, αυτά της καθημερινής επαφής, της επικοινωνίας, του χαδιού και του αγγίγματος... Αυτά που δείχνουν αγάπη και ευγνωμοσύνη, μια κουβέντα, λίγη παρέα, μια βόλτα. Και προπάντων με υπομονή και αγάπη ανεξάντλητη, όπως έτσι γινόταν όταν οι ανήμποροι και εξαρτημένοι ήταν οι σημερινοί δυνατοί και οι δυνατοί του παρελθόντος οι γέροντες του σήμερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)