Εσείς!!!

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Χωράνε τόσα στην αγκαλιά σου κι ας κουτσαίνει λιγάκι το ένα σου πόδι...

Φλεβάρης των φλεβών-Παντελής Θαλασσινός




"Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυκτίου
φέγγει απότομα και λιώνει της Υπαπαντής το χιόνι"

(...ελπίζοντας να λίωσει και άλλα χιόνια το φως σου)

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011), αποχαιρετισμός...

"Έσβησε μια από τις πιο αγαπητές ποιητικές φωνές της Θεσσαλονίκης: ο Τάκης Βαρβιτσιώτης, από τους πιο γνωστούς ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, «έφυγε» έχοντας αφήσει πίσω του ένα πλούσιο ποιητικό έργο." Κάπως έτσι διάβασα σε μια ιστοσελίδα της συμπρωτεύουσας και ασυναίσθητα πήγα να βρω την πολυκαιρισμένη έκδοση γεμάτη με μικρούς θησαυρούς που μερικούς από αυτούς θυμάμαι απέξω... Σχεδόν με τύψεις που είχα καιρό να συμπλεύσουμε αλλά πιο πολύ για την ανάγκη του αποχαιρετισμού. Αντιγράφω ένα από αυτά που αγαπώ πιο πολύ για να πω το καλό ταξίδι αλλά και το ευχαριστώ για την παρακαταθήκη που μας αφήνει.


Τάκης Βαρβιτσιώτης - Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους, 1972-1973 (10)

Στον Γιάννη Ρίτσο


Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ταξιδεύοντας από τη μιαν όχθη στην άλλη
Πάνω στην πλώρη ενός καραβιού
Μοιράζοντας κόκκινα γαρύφαλλα
Στους ναυαγισμένους
Ανακαλύπτοντας περίσσια θύματα
Που δεν χάνονται
Ακόμα κι όταν κλείσαμε τα μάτια
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ακολουθώντας ένα ποτάμι όπου σμίγουν
Αίμα και φως
Παίζοντας μια σάλπιγγα
Που συναδέλφωνε όλους τους ανθρώπους
Που έκανε να σωριαστούν οι τοίχοι
Και να γίνουν κίτρινη σκόνη
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Ολομόναχοι σ' ένα κελλί
Κρυμμένοι άλλοτε σ' ένα σεντούκι
Κι άλλοτε πάλι στριμωγμένοι
Σε μια λουρίδα ήλιου
Που θα μπορούσε να τη σβήσει
Ακόμα και το χέρι
Ενός αδιάφορου επισκέπτη
Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατο
Εκεί όπου σήμερα ηγεμονεύει η σιωπή
Τραγουδώντας εύθυμα τραγούδια
Μαζεύοντας μ' ένα φτυάρι τα χιόνια
Μικραίνοντας με τη χαρά μας την απόσταση
Που χωρίζει τη γη από τον ουρανό

Από τη συλλογή Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)